میلاد با سعادت

دخت نبوت ،

همسر ولایت ،

مادر امامت ،

برشما مبارک باد . . .

کاروان ها یک به یک رفتند سوی کربلا

دیدی آخر ماند بر دل آروزی کربلا

همچو بیداران بیدل در میان خاک و خون

کی شود جانم بگیرد رنگ و بوی کربلا

حاضرم بود و نبودم را بگیری در عوض
یک دو جرعه می بنوشم از سبوی کربلا

باز من شب های جمعه قبله را گم میکنم
باز میخوانم نمازم را به سوی کربلا

هم صفا و هم منا در آروزی تربتش
کعبه گیرد آبرو از آبروی کربلا

در حسرت کربلاتم

 يك بار دگر قلم به دستم 

 از جام تو مي نخورده مستم

كشتي نجات! بارك الله

 مذبوح فرات! بارك الله

از درك تو كائنات ماندند  

 موسيقي بي كلام خواندند

آشفته ز قامت قيامت

 مبهوت ز حج ناتمامت

گفتند گل سر مدينه!      

 اي كشته ي جور و جهل و كينه!

آيا تو مسيح مرتضايي؟        

 مصلوب صليب نينوايي؟

اي پاره ي پيكر پيمبر!        

 افتاده به قتلگاه بي سر!

عالم همه سوگ مي سرايد    

 سوگت به زبان كلك نايد

اين سو ز فراق و داغ عباس(ع)  

 پژمرده و پرپر است هر ياس

يك سوي دگر نشسته زينب(س)   

 بر بستر پيكري پر از تب

 سر داده ز سوز و تابِ سجاد(ع)     

 از پستي روزگار فرياد

اين سوي نشسته نامه در خون    

آن سوي شكسته خامه مجنون

يك عاشق آشناي خسته             

در حسرت كربلا نشسته